Post przerywane od jakiegoś czasu nieustannie zyskuje na popularności. Wiele osób stosuje go jako sposób na szybką i prostą utratę masy ciała. Zanim jednak zdecydujemy się na tak restrykcyjne zmiany w żywieniu warto dowiedzieć się na ten temat nieco więcej.
Post przerywany, zwane także intermittent fasting (IF), to sposób odżywiania, w którym posiłki spożywamy tylko w wydzielonym przedziale czasowym, czyli tzw. oknie żywieniowym, a przez resztę dnia pościmy.
Nie ma ściśle określonych ram czasowych, ile powinno trwać okno żywieniowe, najczęściej jednak spotyka się dwa przedziały:
- 16/8, czyli 16 godzin postu i 8 godzin okna żywieniowego w ciągu doby,
- 14/10, czyli 14 godzin postu i 10 godzin okna żywieniowego w ciągu doby.
Okres trwania okna żywieniowego możemy ustalić sobie sami - niektórzy zaczynają je tuż po przebudzeniu, inni nawet kilka godzin później. Z jednej strony jest to niewątpliwie zaleta, ponieważ możemy łatwo dostosować ten sposób odżywiania do naszego cyklu dnia i indywidualnych potrzeb. Z drugiej jednak strony zwiększa to ilość zmiennych, które muszą brać pod uwagę naukowcy przeprowadzający badania nad takim sposobem odżywienia, co może wpływać na ocenę jego skuteczności i bezpieczeństwa.
Australijskie badania
Zespół naukowców z University of Adelaide i South Australian Health and Medical Research Institute porównał post przerywany oraz klasyczną dietę o obniżonej kaloryczności. Wyniki badania opublikowali w kwietniu w czasopiśmie Nature Medicine.
Obie porównywane diety skutkowały podobnym poziomem utraty masy ciała.
Z jednej strony nie jest to zaskakujący wniosek. To naturalne, że wyznaczając sobie okno żywieniowe stracimy na wadze, ponieważ taki sposób żywienia eliminuje nocne podjadanie czy dodatkowe przekąski "przy okazji", np. podczas oglądania filmu czy serialu późnym wieczorem. W ten sposób powstaje deficyt kaloryczny, czyli zjadamy mniej kalorii, a dzięki temu chudniemy.
Z drugiej strony z badania wynika, że post przerywany nie jest lepszym sposobem na utratę masy ciała niż klasyczna dieta redukcyjna.
Taki sam cel osiągniemy więc, gdy zmniejszymy ilość spożywanych kalorii niezależnie od tego, czy zjemy je w oknie żywieniowym, czy będziemy jeść przez cały dzień.
Opinie o przewadze postu przerywanego często biorą się stąd, że wielu osobom łatwiej trzymać deficyt kaloryczny, gdy mogą jeść tylko w określonych godzinach. Dzięki temu z założenia eliminują wieczorne czy nocne podjadanie, ale też generalnie mają mniej czasu na jedzenie. Jeśli nasze okno żywieniowe trwa np. od 10:00 do 18:00 to z założenia mamy zwyczajnie mniej czasu na jedzenie, niż gdybyśmy jedli cały dzień.
Post przerywany a cukrzyca
Naukowcy z Australii, oprócz utraty masy ciała, skupili się jeszcze na jednym aspekcie postu przerywanego - badali jego związek z rozwojem cukrzycy typu 2. Jak zaobserwowali w swoim badaniu IF może istotnie zmniejszyć ryzyko rozwoju tej choroby.
Jak mówi główna autorka publikacji Leonie Heilbronn "Osoby, które przestrzegały postu przerywanego przez trzy dni w tygodniu, jedząc wtedy wyłącznie miedzy 8:00 a 12:00, po 6 miesiącach miały znacznie większą tolerancję na glukozę niż osoby pozostające na diecie niskokalorycznej."
Uczestnicy stosujący okno żywieniowe byli też bardziej wrażliwi na insulinę, a poziom lipidów w ich krwi obniżył się bardziej w porównaniu do drugiej grupy badanej.
Wady postu przerywanego
Choć IF ma pewne niewątpliwe zalety, nie jest to idealny sposób żywienia.
Okres postu i związany z nim głód może powodować bóle i zawroty głowy, osłabienie, rozdrażnienie i zmęczenie.
Okno żywieniowe jest bardzo problematycznym rozwiązaniem w przypadku pracy zmianowej czy nocnej.
Ale chyba największą wadą jest zwiększone ryzyko hipoglikemii w przypadku niektórych typów leczenia cukrzycy. O ile w przypadku terapii samą dietą czy stosowania metforminy ryzyko hipoglikemii nie wzrasta znacząco, o tyle w przypadku stosowania insuliny czy pochodnych sulfonylomocznika to ryzyko znacznie wzrasta. Badania wskazują, że u diabetyków przyjmujących leki obniżające poziom glukozy każdy rodzaj głodówki zwiększa częstość występowania hipoglikemii.
Jak w przypadku każdej zmiany sposobu żywienia warto rozważyć wszystkie wady i zalety, a jeśli na coś chorujecie warto też zasięgnąć rady Waszego lekarza prowadzącego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz